W 6 klasie szkoły podstawowej zetknąłem się po raz pierwszy z radiem „Iglica” we Wrocławiu, co sprawiło, że chyba zarazili mnie już tym na zawsze. W dniu Dziecka 2 typy zaczepiły mnie na Placu Grunwaldzkim pytając, czy lubię słodycze... Cóż może odpowiedzieć szóstoklasista - „uwielbiam” – i tego samego dnia wieczorem trafiłem na program w studio akademickim „Iglica” we Wrocławiu. To było w T2 i ... zostałem już tam na ładnych parę lat, co najmniej 3. Nosiłem za panami radiowcami kable, robiłem im herbatę, nosiłem taśmy i w ogóle ... Potem ten temat się urwał aż do momentu kiedy zjawiłem się w Krakowie. Natychmiast trafiłem tam do akademickiego radia „Brzęczek” – to było studio radiowe Akademii Górniczo – Hutniczej. Trafiłem tam - bagatelka - na 8 lat. | ||||
![]() |
Tyle lat też byłem w Krakowie i nie ukrywam, że Kraków zrobił na mnie ogromne wrażenie, jednocześnie dał mi najwięcej doświadczeń życiowych. Tam się uczyłem bycia dziennikarzem, nagrywania słuchowisk, realizacji dźwięku – wszystkiego tego, co radiowiec winien umieć. Byłem też przez pewien czas szefem redakcji rozrywki, która tam funkcjonowała. Przygotowywaliśmy audycje rozrywkowe, między innymi „Magazyn Dwóch” - tu pozdrawiam kolegów, którzy przebywali ze mną w Krakowie i tworzyliśmy bardzo zgraną paczkę w radiu „Brzęczek”. | |||
Od 1989 roku pracuję w Polskim Radiu Wrocław. | ||||
|
||||
Mój pierwszy Szef – wspaniały człowiek – Lothar Herbst |
||||
|
||||
Poniżej wycinki z książki „Tu Polskie Radio Wrocław” Heleny Małachowskiej, Wyd. Europa 1996. | ||||
![]() |
||||
![]() |
||||
|
||||
„Muzyczna Cyganeria” jest audycją, którą tworzymy od 1989 roku. Jest to audycja poświęcona piosence autorskiej, piosence poetyckiej oraz piosence turystycznej (tej może trochę w mniejszym stopniu a jednak). | ||||
|
||||
|
||||
Tu pozwolę sobie przytoczyć cytat
własny : |
||||
![]() ![]() |
||||
![]() |
Tak więc do muzycznej Cyganerii zapraszam (obecnie w każda środę
od 23:00 – 01:00). |
|||
![]() ![]() |
||||
Każdy ma swoją drogę życiową i myślę, że moją drogą do końca życia powinno być wypełnianie pewnego posłannictwa - bycie dla słuchaczy, którzy chcą słyszeć głos ludzki, bycie dla tych, którzy nocą nie śpią, którzy nie śpią bo cierpią, nie śpią bo nie mogą spać z różnych innych powodów, bo pracują lub są bardzo samotni. Do takich ludzi chciałbym mówić, dla takich ludzi chciałbym tworzyć radio. Radio moich marzeń – nie wiem, czy kiedyś ono się otworzy, ale kto wie, może kiedyś uda mi się to zrobić, żeby mieć własną rozgłośnię, która będzie taka jak ja chcę... |
||||
|
||||
Rozmowa ta została przeprowadzona i nagrana |